Wolfie en de Toverfluit 3: Het optreden

Deze tekening kostte mij de nodige hoofdbrekens. Niet wat betreft Wolfie en z’n vader die had ik direct voor ogen: 

Wolfie op het puntje van z’n stoel want gegrepen door de muziek, maar ook omdat volwassen stoelen te groot zijn voor kleine wolfjes. Dus houdt ie zich vast aan de rand en bungelen z’n beentjes (wie herinnert zich niet hoe lekker dat voelde?!). Papa Leo zit er ontspannen, als in trance naast. Dat beeld was dus duidelijk.

Ik had een ‘probleem’ met de muzikanten. In eerste instantie wilde ik het hele podium laten zien (de podia van de Festivalhal zijn erg indrukwekkend!) met een volledig orkest. Dus ik vroeg me af hoe een orkest dat de Kleine Nachtmuziek uitvoert er uitziet. Ik zocht het op: twee violen, altviool en cello eventueel aangevuld met een contrabas. Een kamerorkestje, dus. Mijn beeld veranderde, maar werd er niet duidelijker op.

En dan zat ik nog met het publiek. Aanvankelijk was ik van plan andere dieren als schimmen in het donker naast en om Wolfie en z’n vader heen te tekenen. Dat werkte niet, te slordig. Uitwerken dan maar. Maar daar ging heel veel tijd in ging zitten. Daarbij leidde het andere publiek de aandacht af van Wolfie. 

Ik herlas het  manuscript en opeens viel me de zin “Het lijkt wel of het orkest alleen voor Wofie en papa speelt” op. Die zin loste al mijn problemen op. Ik zoomde letterlijk in op Wolfie en z’n vader en koos twee instrumenten – één waarvan een cello, omdat die later in het verhaal voorkomt – die ik muzikanten voor hun neus liet spelen in een goudachtig licht waarin de rest van de omgeving verdwijnt. 

De compositie bepaal ik door de schetsen van de figuurtjes uit te knippen en er net zo lang mee te schuiven  tot het voor mijn gevoel klopt. Zodra ik tevreden ben leg ik die versie op mijn lichtbak en trek het geheel over.

Voor de juiste poses van de muzikanten gebruik ik foto’s.

De complete illustratie stond uiteindelijk iets te ‘hoog’ op het papier. Maar omdat het boek net iets kleiner van formaat is dat de pagina’s kon ik dat met I scannen ‘corrigeren’ en hoefde het niet opnieuw.

#wolfieendetoverfluit #kinderboek #childrensbook #prentenboek #picturebook #picturebookillustration #Mozart #pws #profielwerkstuk #kamerorkest #optreden #aquarel #pentekening #pendrawing 

Wolfie en de toverfluit: Voor de grote festivalhal

Wolfie en de Toverfluit 2: Voor de Grote festivalhal

Dit zijn Wolfie en zijn vader. Ze staan voor de Grote Festivalhal in Salzburg. Ik wist niet hoe dat gebouw eruit zag, dus zocht ik het op (foto 2 onder – hoera voor internet!)

Ik vond het  aan de buitenkant eigenlijk nogal suf. Ik had iets meer krullerig en zwierig verwacht (voor mij is Mozart = barok XL). Ik heb nog naar een alternatief gezocht en vond het Mozarteum (foto 2 boven) maar mijn achternichtje hield aan de locatie vast.

Gelukkig houd ik ook van rechte lijnen. Dus plaatste ik Wolfie en z’n vader voor de trap van de entree. In eerste instantie gebruik ik een lineaal, maar omdat ‘clean recht’ niet bij mij past, trek ik die lijnen daarna handmatig over. Het was even zoeken maar ik ben heel tevreden over hoe de illustratie er uiteindelijk uitziet, helemaal met het warme geel van de muur, en het sepia grijs van de ramen.

#wolfieendetoverfluit #kinderboek #childrensbook #prentenboek #picturebook #picturebookillustration #Mozart #pws #profielwerkstuk  #grossesfestspielhaus #aquarel #pentekening #pendrawing 

Wolfie en de toverfluit

Draadje over Wolfie en de toverfluit 1: Wolfie

Eind januari vroeg mijn achternichtje mij of ik mee wilde werken aan haar prentenboek. Bij de vraag stuurde ze het verhaal en de illustratie-instructies mee en ik was direct enthousiast en vond de naam Wolfie geweldig. 

Ik had ook direct een beeld hoe deze Wolfie er uit moest zien : een schattig, ‘realistisch’ wolfje, met een rood jasje als link naar Mozart. Ik twijfelde of ik hem ook  een pruikje zou geven (daar kan je ook leuke dingen mee: scheefzitten, afglijden, verliezen en het staartje met het strikje zou extra expressie kunnen geven).

Maar in mijn schetsen werkte het niet. Dus de pruik werd een krul op z’n voorhoofd. 

Verder gaf ik hem een mooie krulstaart net (zoals mijn Smoke ✨🤍✨), geen broek (want een kind) en grote voeten (sommige  jonge hondjes hebben dat ook even, dat geeft ze iets ontzettend schattigs).

Ik appte de schets en mijn achternichtje was spontaan verliefd.

Every cloud blog: John Nash

Ik maakte weer een illustratie voor Everycloud.blog van Lotje Lomme. Dit keer was dat het schitterende hoofd van de oudere John Nash, alsof hij op een Nobelprijs-medaille was gedrukt.

Voordat ik een illustratie maak, doe ik altijd een beetje onderzoek naar mijn ‘onderwerp’. Wat ik leuk vond aan Nash is dat dit wiskundig wonder ook spelletjes bedacht, of in ieder geval één spel, hex. Het grappige aan dit spel is dat het door twee mensen afzonderlijk is ‘uitgevonden’; eerst in 1942 door de Deense dichter en wiskundige Piet Hein en daarna vond John Nash het nog een keer uit in 1948.

Een ander ‘romantisch’ weetje over Nash is dat hij twee keer met dezelfde vrouw trouwde, Alicia Larde. Vijf jaar na hun eerste huwelijk scheidden ze van elkaar. John’s schizofrenie was op dat moment zo ernstig dat hij opgenomen moest worden. Die situatie hield vijfentwintig jaar stand. Gedurende die tijd hield Alicia wel contact met John. Nadat zijn gezondheid verbeterde en John stabiel bleef trouwden ze voor de tweede keer in 2001. In 2015 kwamen ze beiden om het leven bij een auto-ongeluk.

Op https://everycloud.blog/john/ kun je lezen hoe Nash met zijn ziekte omging. (Everycloud.blog bestaat niet de blogs worden overgeheveld naar Psychosenet.nl maar staan daar op dit moment – 5-5-2021 nog niet.)

Not Tipping the velvet

Nog even deze (zodat ie eruit is en ik straks met een ‘schoon’ hoofd een weekendje weg kan): de opdracht die niet doorging. Ik heb lang gedacht wat ik bij dit beeld zou schrijven en heb uiteindelijk besloten voor het volgende: het is nooit leuk als een opdracht niet doorgaat, dat geldt voor opdrachten waar je je op verheugd, soms alvast een pitch hebt gedaan, maar waarbij de opdrachtgever toch de voorkeur aan iets anders geeft. Het is ronduit kut wanneer het product bijna af is en je er zonder vergoeding veel tijd in hebt gestoken .#tippingthevelvet#illustratie#procreate#wijzeles

Every cloud blog: Sylvia Plath

Ik mocht weer een portret maken voor www.everycloud.blog. Dit keer bij schrijfster en dichter Sylvia Plath.

Tijdens mijn onderzoekje naar haar ontdekte ik twee (voor mij) nieuwe dingen; Sylvia tekende graag, met name dingen uit haar dagelijks leven, en dat haar favoriete kleur rood was (as are all best things in life🌹🍓🍷❤️).Wat betreft de vorm voor dit portret, wist ik direct dat ik iets met een stolp en een jarenvijftig bloembehangetje wilde doen. Maar het soort behang dat ik voor ogen had bleek bij een ander tijdperk te horen (meer 60s/70s).

Zoekend op internet stuitte ik op brave roosjes. Daar kon ik ook mee uit de voeten. Als tegenhanger voor het rozenpatroon op de muur, koos ik (wilde) klaprozen, omdat Sylvia die ook getekend had en omdat ze rood waren.Toen mijn illustratie net online stond schreef iemand, “Poppies in July and a bell jar…”. Blijkbaar had Sylvia ook ooit een gedicht met klaprozen als uitgangspunt geschreven.

Every cloudblog: Vincent van Gogh

De meest recente historische biografie van @everycloud.blog gaat over mijn held, Vincent Van Gogh. Omdat Every cloud een positieve website over psychische kwetsbaarheid is wilde ik een portret maken van een positieve Vincent; of in ieder geval tevreden en ontspannen. Maar van dìe Vincent kon ik geen beelden vinden, op al zijn zelfportretten kijkt hij moeilijk – op z’n minst geconcentreerd, op sommige ronduit gekweld. En dat is niet zo vreemd, want een zelfportret maken is geen sinecure en als je daarbij bedekt dat Van Gogh vooral zelfportretten maakte omdat hij geen modellen kon betalen, weet je in ieder geval dat hij op dat moment een financieel moeilijke periode doormaakte.Dus dit portret is gebaseerd op mijn beeld van een tevreden Van Gogh, denkend aan een volgend schilderij of nagenietend van de natuur. Uit zijn brieven blijkt dat hij dat soort momenten absoluut ook heeft gekend.

Everycloud.blog is opgeheven. De historische blogs van Lotje worden opgenomen door Psychosenet.nl